Postanowienia traktatowe dotyczące swobody przepływu towarów często były precyzowane dopiero w drodze orzecznictwa TSUE. I tak kluczowe dla określenia środków o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych okazało się orzeczenie w sprawie C-8-74 Postępowanie karne przeciwko B. i G. Dassonville. Sprawa dotyczyła dwóch braci, Belgów, którzy sprowadzali do Belgii szkocką whisky z Francji. We Francji była ona tańsza niż w Szkocji. Według prawa belgijskiego importerzy alkoholu powinni byli przedstawić oryginalne świadectwo pochodzenia. Ponieważ bracia Dassonville nie mogli uzyskać takiego świadectwa, sfałszowali je. Fałszerstwo wyszło na jaw i przeciwko braciom wszczęto postępowanie karne. Bracia Dassonville na swoją obronę wysunęli argument, że wymóg przedstawienia świadectwa pochodzenia stanowi przeszkodę w obrocie handlowym między Państwami Członkowskimi i narusza art. 36 TFUE.

TSUE zgodził się z argumentacją braci i zdefiniował środki o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych jako wszelkie regulacje handlowe Państw Członkowskich, które bezpośrednio lub pośrednio, w sposób rzeczywisty lub potencjalny mogą wpływać na handel pomiędzy Państwami Członkowskimi. Orzeczenie w sprawie Dassonville pozwalało na bardzo szeroką interpretację środków o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych. Państwa Członkowskie starały się stopniowo doprowadzić do zawężenia tej wykładni.

Udało się to w orzeczeniu w sprawie C-120-78 Rewe-Zentral A.G. przeciwko Bundesmonopolverwaltung für Branntwein (tak zwana sprawa Cassis de Dijon), a następnie w orzeczeniu w sprawach połączonych C-267-91 i 268-91 Postępowanie karne przeciwko Keck i Mithouard. Sprawa Cassis de Dijon dotyczyła regulacji niemieckiej według której w Niemczech jako likiery owocowe mogły być sprzedawane trunki, które zawierały co najmniej 25% alkoholu. Cassis de Dijon był to tradycyjny likier francuski, produkowany z czarnej porzeczki, który zawierał ok. 16-22% alkoholu. W RFN zabroniono więc sprzedaży owego likieru. Importer Cassis de Dijon zakwestionował tę decyzję przed sądem krajowym RFN, który z kolei zwrócił się do TSUE.

W orzeczeniu prejudycjalnym TSUE sformułował dwie zasady: wzajemnego uznawania standardów i wymogów imperatywnych. Zasada wzajemnego uznawania standardów mówi o tym, że towar, który jest legalnie wytwarzany i sprzedawany w jednym Państwie Członkowskim powinien być dopuszczony do obrotu we wszystkich Państwach Członkowskich. Zasada wymogów imperatywnych dała państwom członkowskim możliwość wprowadzenia ograniczeń w swobodnym przepływie towarów ze względu na ważny i uzasadniony interes publiczny. Ograniczenia te jednak muszą być niedyskryminujące, zgodne z zasadą proporcjonalności, konieczności i niezbędności.

W sprawie Keck chodziło o ustawodawstwo francuskie, które zakazywało sprzedaży ze stratą. Uznano, że przepis ten został złamany w dwóch francuskich supermarketach. Menadżerowie sklepów zarzucili niezgodność francuskiego przepisy z prawem UE i zasadą swobodnego przepływu towarów.

TSUE orzekł, że w przeciwieństwie do wcześniejszego orzecznictwa (m.in. sprawa Cassis de Dijon) „zastosowanie do produktów pochodzących z innych Państw Członkowskich krajowych przepisów, które ograniczają niektóre sposoby sprzedaży bądź ich zakazują, o ile tylko obowiązują one wszystkie zainteresowane podmioty gospodarcze prowadzące działalność na terytorium krajowym i dotyczą w ten sam sposób, z prawnego i faktycznego punktu widzenia, obrotu produktami krajowymi i produktami pochodzącymi z innych państw członkowskich, nie utrudnia, bezpośrednio ani pośrednio, rzeczywiście ani potencjalnie wymiany handlowej między państwami członkowskimi w rozumieniu formuły Dassonville".

Swobodny przepływ towarów, tom XIV, red. J. Barcz, Instytut Wydawniczy EuroPrawo, Warszawa 2010 r.

Swobody wspólnotowe w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską. Swoboda przepływu towarów, usług i przedsiębiorczości. Komentarz., red. E. Grabitz, M.Hilf, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2009 r.

W. Czapliński, M. Szwarc, Swoboda przepływu towarów w Prawo Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. Prawo materialne i polityki, red. J. Barcz, Wydawnictwo Prawo i Praktyka Gospodarcza, Warszawa 2006 r., tom II.

Traktat o Unii Europejskiej. Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską. Komentarz, red. Z. Brodecki, Warszawa 2005 r.

Wersje skonsolidowane Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dziennik Urzędowy C 115 z 9 maja 2008 r.

Wyrok Trybunału z dnia 24 listopada 1993 r. w sprawie Postępowanie karne przeciwko Bernard Keck i Daniel Mithouard. Rec. 1993, 6097, s. 267, 268-91.