Współczesny świat nie wyobraża sobie funkcjonowania bez Internetu. Niemal nieograniczone w czasie przesyłanie danych na dużą odległość, kontakty z osobami znajdującymi się po drugiej stronie globu, nieocenione źródło informacji. Między innymi tym jest dla nas sieć internetowa. Jak, jednak, korzystać z tych dobrodziejstw nie łamiąc prawa? Wyczerpanie odpowiedzi na to pytanie zmieściłoby się z pewnością w odpowiednio okazałym poradniku. Tymczasem, wystarczy zasygnalizowanie kilka problemów, by intuicyjnie kierować się normami prawnymi.

Możemy m.in. korzystać z tzw. prawa cytatu, czyli licencji ustawowej na podstawie art. 29 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. Zgodnie z tym przepisem, prawo zezwala na przytaczanie fragmentów bądź drobnych utworów w naszych tekstach pod warunkiem, że nasz utwór nie czerpie z tego swojej wartości i sam w sobie jest odrębnym oryginalnym utworem. Cytat ma służyć tylko i wyłącznie uzupełnieniu stworzonego przez nas utworu. Przytaczanie cytatu polega na jego merytorycznym uzasadnieniu. Cytat służyć ma pełnić funkcję źródła informacji.

Cytowany przez nas fragment musi być już wcześniej za zgodą twórcy udostępniony publicznie. Zawsze należy podać źródło pochodzenia cytowanego fragmentu oraz jego autora. Cytatu nie przekształcamy, gdyż nie są to nasze słowa i nasze twierdzenia. Czy brak informacji "copyright" lub "wszelkie prawa zastrzeżone" na stronie oznacza przyzwolenie kopiowania z niej treści?

Zgodnie z przytoczoną Ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r., każdy utwór podlega ochronie prawa autorskiego. Nie można go, zatem, kopiować bez zgody autora. Informacje typu "copyright" bądź "wszelkie prawa zastrzeżone" mogą, ale nie muszą być umieszczone przy naszym utworze, gdyż nie jest to w naszym prawie wymagane. Należy mieć na uwadze, iż bez powyższych dopisków utwór jest tak samo chroniony i zabrania się jego kopiowania bez zgody autora.

Zgodnie z Ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych rozpowszechnianie utworów muzycznych możliwe jest jedynie na podstawie zgody autora, zatem choćby pisemnej licencji na rozpowszechnianie i wykorzystywanie jego utworów.

Kopiowanie utworów muzycznych jest dozwolone pod warunkiem, że jest to użytek prywatny nie wykraczający poza krąg osób pozostających w stosunku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa bądź stosunku towarzyskiego. Kopiowany utwór musi być już rozpowszechniony, o czym traktuje art. 23 wspomnianej już Ustawy. Skopiowanych utworów nie wolno odpłatnie rozpowszechniać w sieci; nie można ich również umieszczać i rozpowszechniać za darmo w sieciach typu p2p.

Zdjęcia publikowane w Internecie również podlegają Ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994r. Do korzystania z takich zasobów sieci także niezbędna jest zgoda autora. Zgodnie z art. 8 ust. 3 prawa autorskiego dopóki twórca nie ujawnił autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent bądź wydawca, a w przypadku ich braku - odpowiednia organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Ustawa o prawie autorskim nie uznaje za przedmiot prawa autorskiego zdjęć prezentujących elewacje budynków, zdjęć dokumentacyjnych a także zdjęć będących prostymi informacjami prasowymi.

Możemy, zatem, korzystać z materiałów zawartych w Internecie, kiedy uzyskamy zgodę autora na kopiowanie jego utworów i gdy treści będą oparte na licencji GPL, czyli np. GPL GNU (w przypadku oprogramowania) lub licencji GPL FDL (Free Documentation License) przeznaczonej do stosowania w przypadku podręczników, instrukcji czy innej dokumentacji. Licencje typu GPL zapewniają wolność kopiowania oraz rozpowszechniania materiałów. Jest możliwość korzystania z materiałów w sieci, gdy należą do domeny publicznej (Public Domain) zgodnie z założeniami Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, o czym mówi art. 36 i następne.