Zarząd – organ uprawniony do reprezentacji i prowadzenia spraw spółki kapitałowej, nie jest niczym nieograniczony w swoich działaniach. Ograniczenia swobody działania zarządu mogą wynikać albo z przepisów ustawy, albo z postanowień umowy (statutu), które muszą zostać ustanowione w sposób wyraźny, jako że są wyjątkiem od generalnej zasady. Jedno z takich ograniczeń formułuje przepis art. 17 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych, który nakłada obowiązek uzyskania zgody Zgromadzenia Wspólników, Walnego Zgromadzenia bądź rady nadzorczej na dokonanie określonej czynności prawnej.

            Na tle zakresu przedmiotowego art. 17 § 1 i 2 KSH zarysowały się w doktrynie dwa odmienne stanowiska. Pierwsze wskazuje, że stosowanie tego przepisu ogranicza się jedynie do tych czynności, dla których wymóg uzyskania zgody wynika wprost z części ogólnej KSH. Drugi, przeciwnie, podnosi, że przepis ten odnosi się do wszystkich przypadków wymogu uzyskania zgody, zarówno w części ogólnej, jak i szczególnej KSH. Rozbieżności w traktowaniu tego przepisu, wynikają z treści art. 207 oraz art. 375 KSH. Rozstrzygając powstały konflikt, należy się przychylić do drugiego stanowiska.

            Przede wszystkim należy zaznaczyć, iż art. 207 oraz art. 375 KSH poprzez zwrot wobec spółki określają zakres odpowiedzialności członków zarządu względem spółki, tzn. w stosunkach wewnętrznych. Sfera zewnętrzna działalności zarządu uregulowana jest w art. 17 § 1 i 2 KSH. Nadto w art. 17 § 1 i 2 KSH ustawodawca posłużył się zwrotem ustawa. Pojęcie to należy interpretować szeroko – odnosi się nie tylko do przypadków wskazanych w części ogólnej i szczególnej KSH, ale także do wszelkich innych źródeł, z których wynika wymóg uzyskania zgody np. prawo bankowe, w odniesieniu do banków w formie spółek akcyjnych. Co więcej, należy zauważyć, iż w części ogólnej KSH tylko jeden przepis formułuje wymóg uzyskania zgody przez zarząd od innego organu spółki – art. 15 KSH. Nieracjonalne byłoby działanie ustawodawcy, który dla określenia sankcji za działanie niezgodne z treścią art. 15 KSH, dodałby kolejny przepis. Wystarczyłoby przecież dodać kolejny paragraf, a nie tworzyć całą, odrębną jednostkę redakcyjną. Nadto, art. 15 KSH odnosi się jedynie do umów (kredytu, pożyczki, poręczenia itd.), natomiast art. 17 § 1 i 2 KSH obejmuje swoim zakresem wszystkie czynności prawne, a nie tylko umowy.

            Biorąc pod uwagę powyższe, należy jednoznacznie stwierdzić, iż art. 17 § 1 i 2 KSH przewidują konsekwencje niedochowania wymogu uzyskania zgody na dokonanie czynności prawnej, bez względu na to jakie jest źródło owych ograniczeń, czy jest to KSH, czy też inna ustawa.