Obowiązujący od 1 stycznia 2004 r. podatek od zysków kapitałowych (podatek giełdowy) jest rodzajem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych i jako taki został uregulowany przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (T.j. Dz. U. 2012, Poz. 361).

W przypadku osiągnięcia zysków z zainwestowanego kapitału, prawo nakłada obowiązek uiszczenia 19 % podatku liniowego. Po zmianach z 1 kwietnia 2012 roku liczony jest z dokładnością do 1 grosza przez co praktycznie uniemożliwiono jego omijanie. Podatek ten jest naliczany od dochodów uzyskanych z inwestycji w akcje (w tym z dywidend), obligacje, kontrakty terminowe i inne instrumenty pochodne, ale także od zysków z lokat, z oprocentowania kont oszczędnościowych czy też z tytułu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. W chwili obecnej jedyną drogą aby ominąć podatek Belki są inwestycje w ramach Indywidualnego Konta Emerytalnego (IKE) lub Indywidualnego Konta Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE), jednak warunkiem jest niedokonanie wypłaty przed 60. rokiem życia.

Tzw. podatek Belki jest podatkiem odrębnym od podatku obliczanego na zasadach ogólnych, nie znajdują do niego zastosowania przepisy o ulgach podatkowych. Oprócz sytuacji, gdy dochody na giełdzie uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, dochodów giełdowych nie łączy się z dochodami uzyskanymi z innych źródeł.

Zapłacimy go od większości zrealizowanych inwestycji, jednak nie zawsze w ten sam sposób. Zupełnie inaczej rozliczany jest z zysków uzyskanych na giełdzie (GPW, Forex), inaczej z lokat i kont oszczędnościowych, a jeszcze inaczej w przypadku funduszy inwestycyjnych. Do rozliczenia dochodów z tytułu naliczonych odsetek lokat bankowych czy konta oszczędnościowego zobowiązany jest bank. Także w przypadku jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych inwestorzy nie muszą obliczać i płacić podatku– obowiązek ten spoczywa na towarzystwie funduszy inwestycyjnych. Podobnie jest w przypadku dywidendy – podatek odprowadza spółka dzieląca się zyskiem.

Kiedy więc to inwestor powinien martwić się o zapłatę podatku giełdowego? Otóż w przypadku odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych to inwestor powinien złożyć ewentualne zeznanie podatkowe i zapłacić należną fiskusowi stawkę. Zeznanie składane jest do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym w formie deklaracji PIT-38 na podstawie danych zawartych w deklaracji PIT-8C otrzymanej od biura maklerskiego. Warto zauważyć, że w przypadku błędów w deklaracji otrzymanej od brokera to na inwestorze ciąży odpowiedzialność za prawidłowe rozliczenie się z fiskusem. Generalnym założeniem deklaracji PIT-8C, przesyłanej inwestorowi do końca lutego jest jednak ułatwienie mu wypełnienia obowiązku podatkowego. W przypadku posiadania przez inwestora więcej niż jednego rachunku papierów wartościowych, to pod warunkiem wystąpienia na każdym z nich przychodu otrzymać on powinien tyle deklaracji PIT-8C, ile ma rachunków.

Inwestor ma obowiązek rozliczyć się z fiskusem także w sytuacji, gdy poniósł w danym roku podatkowym stratę. Podatnik ma bowiem obowiązek złożenia zeznania podatkowego, w sytuacji gdy uzyskał przychód. Strata jest zaś efektem poniesienia przez niego kosztów podatkowych wyższych niż ten przychód. Obowiązek złożenia zeznania podatkowego nie powstanie natomiast jeżeli wystąpiła tzw. strata wirtualna – taka ma miejsce, gdy inwestor nie sprzedał żadnych akcji (bądź innych papierów wartościowych), skutkiem czego nie wystąpił u niego przychód.

Zeznanie można złożyć bezpośrednio w urzędzie skarbowym lub wysłać drogą elektroniczną przez Internet, co ważne: bez konieczności potwierdzania go kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Za datę złożenia zeznania podatkowego nadanego w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego uważa się datę stempla pocztowego.