Pomimo wielu znaczeń, dla mnie - przyszłego prawnika, prawo jest zespołem norm postępowania, obowiązujących na określonym terytorium, ustanowionym przez prawodawcę - człowieka, dlatego też stanowi fakt społeczny, którego celem jest ochrona dobra ogółu ponad dobrem jednostki – jak słusznie zauważył filozof i polityk grecki Cyceron.

Prawo istnieje od zarania dziejów i wciąż nie przestaje ewoluować, prawo Hammurabiego, do dzisiaj kojarzone z przepisem „oko za oko, ząb za ząb” siało trwogę, ale i porządek, niestety nie sprawiedliwość, gdyż oko kapłana nie było tym samym okiem chłopa, zaś ręka awiluma, tak ważna jak ręka muszeknuma. Prawo, choć nie zawsze sprawiedliwe istnieje do dzisiaj i mimo, że krępuje to jednak tylko jako jego niewolnicy możemy czuć się wolni.

Jakie są cele prawa? Tak jak wyżej napisałam są nimi przede wszystkim dobro i sprawiedliwość ogółu, a przede wszystkim, zdaniem greckiego filozofa Epikura, które w zupełności podzielam:

„Prawa ustanowione są dla sprawiedliwych nie dlatego,

by nie popełniali nieprawości, lecz by jej nie doznawali.”

Prawo stanowione jest przez ludzi i dla ludzi, dlatego też powinno wyrażać najważniejsze wartości, gdyż tylko wtedy będzie ono przestrzegane przez społeczeństwa, nie z obawy przed sankcją, a z poszanowania jego przepisów.

Autor artykułu pt. „Czym jest Prawo? Cele i środki” Dietmar von der Pfordten, zaznaczył, iż właściwość i sprawiedliwość prawa nie jest konieczna dla jego istnienia. Z czym jednak nie mogę się zgodzić. Prawo ewoluuje wraz z gospodarką, biegnącą za nią polityką, czyli zapotrzebowaniem społeczeństwa.

Prawo zatem to wytyczne postępowań, które choć nie zawsze zbieżne z interesami innej jednostki lub grupy jednostek, zawsze powinno znaleźć kompromis prawny. Jednakże pozbawione sprawiedliwości obiektywnej, byłoby niczym książka bez treści. Według mnie, nadrzędnym celem powstania prawa a później jego sformalizowania, było zbudowanie zorganizowanej społeczności. Zorganizowanie natomiast miało uwzględniać słuszne interesy ludzi, aby każdy czuł się równy wobec prawa, a w przypadku określonej sytuacji potraktowany sprawiedliwe i proporcjonalnie w związku z popełnionym przez niego czynem. Jakże zatem można napisać, że prawo może istnieć bez moralności, jak owa potrzeba była gruntem jego powstania?

Znane nam wszystkim sformułowanie „prawo boskie”, czy ono również może być pozbawione wartości takich jak sprawiedliwość i moralność? Zdecydowanie nie, ale nie dlatego, że jest to prawo „boskie”, lecz dlatego, że prawo bez wymienionych wyżej wartości byłoby jedynie zasadami/ nakazami i zakazami a nie najważniejszymi normami, dzięki którym ludzie nie tylko szanują życie i mienie drugiego człowieka, a co więcej czują potrzebę jego istnienia jako naturalnego porządku.

Żałuję, że rządy państw przy tworzeniu prawa kierują się często innymi pobudkami niż sprawiedliwość i chęć tworzenia idealnego państwa, starając się jednak zajmować jedynie tymi „niezwłocznymi kwestiami”, które przyniosą im więcej głosów wyborców. Kształćmy się i zdobywajmy wiedzę Koleżanki i Koledzy, abyśmy w przyszłości mogli mieć większy wpływ na ustawodawstwo i politykę, w imię dobra i sprawiedliwości prawa.