Wielu ze studentów oraz świeżo upieczonych absolwentów przed podjęciem zatrudnienia decyduje się na odbycie praktyk studenckich bądź praktyk absolwenckich. Dzięki temu mogą zdobyć cenne doświadczenie oraz nabyć praktyczne umiejętności niezbędne w przyszłym życiu zawodowym.

Praktyka absolwencka

28 sierpnia 2009 r. weszła w życie ustawa o praktykach absolwenckich, która  umożliwia pracodawcom angażowanie praktykantów na podstawie nowej umowy cywilnoprawnej – umowy o praktykę absolwencką.

Na praktykę absolwencką może zostać przyjęta osoba, która ukończyła co najmniej szkołę gimnazjalną oraz w chwili rozpoczęcia praktyki nie ukończyła 30 roku życia. Osoba odbywająca praktykę absolwencką nie musi posiadać statusu ucznia ani studenta, jak sama nazwa wskazuje skierowana jest ona do osób, które zakończyły pewien stopień edukacji.  
Umowa o praktyki absolwenckie dla wielu pracodawców stanowi tańszą alternatywę umowy zawieranej na okres próbny. Z tego względu, iż praktyka może, ale nie musi, być odpłatna. Przy czym należy zaznaczyć, iż wysokość wynagrodzenia praktykanta nie może przekraczać dwukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Od świadczenia wypłacanego praktykantowi przyjmujący na praktykę ma obowiązek naliczać i odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według najniższej stawki skali podatkowej.  Przepisy nie wymagają natomiast opłacania składek ZUS.

Czas trwania praktyki u jednego pracodawcy nie może przekroczyć 3 miesięcy.  Umowa o praktyki powinna być sporządzona na piśmie i jasno określać okres jej odbywania, ewentualnie wysokość wynagrodzenia, tygodniowy wymiar czasu, rodzaj pracy, w ramach której praktykant będzie nabywać doświadczenia i umiejętności. Do obowiązków podmiotów przyjmujących praktykantów należy zapewnienie im bezpiecznych i higienicznych warunków odbywania praktyki oraz  w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych z odbywaniem praktyki - odpowiednich środków ochrony indywidualnej.

Pracodawcy nie muszą stosować przepisów prawa pracy w stosunku do praktykantów, ponieważ umowa o praktyki jest umową cywilnoprawną. Jest jednak kilka przepisów Kodeksu Pracy, które mają zastosowanie również w tym przypadku:

• art. 18 3a – 18 3e – który mówi o tym, że pracodawca nie myskryminować praktykantów,
• art. 129 § 1, art. 131 § 1 – co oznacza, że czas pracy praktykanta nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin w 5-dniowym tygodniu pracy,
• art. 133 § 1 – dotyczący wymiaru dobowego i tygodniowego odpoczynku
• art. 134 – co oznacza, że praktykant ma prawo do 15-minutowej przerwy w pracy, jeżeli jego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godz.,
• art. 151 7 – który informuje, że praktykantowi nie można zlecać odbywania praktyki w porze nocnej (wynika to z ograniczeń dyrektyw unijnych)

Osoba zarejestrowana w Urzędzie Pracy, posiadająca status bezrobotnego nie traci go na czas odbywania praktyki. Jeśli jego praktyka jest nieodpłatna lub wynagrodzenie nie przekracza połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę, to może nadal pobierać zasiłek dla bezrobotnych. Z racji zatrudnienia na mocy umowy cywilnoprawnej, praktykantowi nie przysługuje prawo do urlopu. Oczywiście pracodawca może takie prawo uwzględnić w umowie, nie jest to jednak jego obowiązkiem.
Umowa może być rozwiązana przez każdą ze stron na piśmie. W przypadku praktyk płatnych z zachowaniem siedmiodniowego wypowiedzenia. W przypadku praktyk bezpłatnych, w trybie natychmiastowym. Pracodawca nie ma obowiązku podawać przyczyny zerwania umowy o praktykę.
Po zakończeniu praktyk, na wniosek odbywającego praktykę, pracodawca jest zobowiązany do wystawienia pisemnego zaświadczenia o rodzaju wykonywanej przez praktykanta pracy oraz nabytych przez niego umiejętnościach.

Praktyki studenckie

Większość studentów odbywa obowiązkowe praktyki podczas trwania studiów. W tym wypadku pracodawca nie jest zobowiązany do podpisania jakichkolwiek dokumentów z praktykantem. Student może odbyć praktykę na podstawie skierowania wystawionego przez uczelnię. Wówczas zostaje podpisane porozumienie między rektorem (bądź osobą przez niego upoważnioną) a podmiotem przyjmującym na praktykę.  W porozumieniu tym powinna zostać określona podstawa odbywania praktyk, ich program oraz czas trwania.

Pracodawca ma obowiązek zapewnić warunki niezbędne do przeprowadzenia praktyki, zgodnie z porozumieniem z uczelnią. Musi również zapoznać praktykanta z obowiązującym regulaminem pracy, przepisami bhp oraz przepisami o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej. Ponadto, podmiot przyjmujący na praktyki  jest obowiązany zapewnić odpowiednie stanowisko pracy, pomieszczenia oraz dostęp do niezbędnych urządzeń i narzędzi potrzebnych do wykonywania pracy. Pracodawca prowadzi również nadzór nad wykonywaniem czynności oraz zadań przez praktykantów. Praktykant, który został skierowany przez uczelnię do odbycia praktyk nie musi przechodzić badań wstępnych.  Musi natomiast przejść wstępne szkolenie bhp- instruktaż zarówno ogólny, jak i stanowiskowy.  

W przypadku obowiązkowych praktyk studenckich, pracodawca może żądać od uczelni odstąpienia od porozumienia wówczas, gdy praktykant w sposób rażący naruszy dyscyplinę pracy.
Szczegółowe warunki odbywania praktyk określone są w wewnętrznych przepisach konkretnych uczelni.

Reklama

Wielu z Was spotkało się zapewne z popularnym ostatnio określeniem „talentu”, zarządzania talentami, programu talentów czy talent management. Zagadnienia te często poruszane są w kontekście kariery w dużych międzynarodowych firmach. Kim zatem jest talent i co oznacza talent management?

Talent to osoba szczególnie wyróżniająca się w strukturze firmy pod względem potencjału rozwojowego, posiadająca wybitne kompetencje i zdolności przyczyniające się do sukcesu firmy i podniesienia jej efektywności. Celem programu talent management jest pozyskanie i utrzymanie w firmie takich właśnie pracowników  – talentów. Jest to ważne szczególnie w przypadku specjalistów o wysokich kwalifikacjach czy wąskiej specjalizacji, którzy stanowią na rynku pracy grupę deficytową. Wiele firm talentów potrzebuje zawsze, szczególnie wzmożone zainteresowanie ich pozyskaniem następuje w sytuacji zmian na rynku lub reorganizacji w firmie.

Definicja talentu może być różna, w zależności od firmy, jej struktury organizacyjnej czy stanowiska. Do programu zarządzania talentami zwykle włączane są osoby na stanowiskach menadżerskich lub wysoko wykwalifikowani specjaliści, zazwyczaj jest to około 2-5% pracowników. Pracownik będący „talentem” uzyskuje ponadprzeciętne wyniki w ocenach okresowych, cechuje go wysoki stopień realizacji celów, zaś w przypadku sprawowania w przyszłości funkcji kierowniczej – powinien odznaczać się również wysokimi zdolnościami przywódczymi i interpersonalnymi.

Zarządzanie talentami (talent management) oznacza obserwację pracowników pod kątem ich mocnych stron oraz dostosowanie pełnionych ról i zadań do ich predyspozycji i uzdolnień. Wiąże się to także z realizacją celów rozwojowych pracowników i często przygotowaniem ich do przyszłego objęcia stanowisk kierowniczych.
Talenty wyłaniane są na drodze obserwacji przez bezpośrednich przełożonych lub kadrę kierowniczą przy współpracy z działami personalnymi. Odbywa się to często w toku złożonych procedur, na które składać się mogą oceny okresowe, Development Center czy określone zadania specjalne.
Osoba wybrana jako talent jest przygotowana do pełnienia w firmie określonych funkcji, otrzymuje indywidualną ścieżkę rozwoju, może też kształtować swoją  karierę zgodnie z własnymi zainteresowaniami i predyspozycjami.

Słoneczne, długie dni i zbliżający się koniec sesji sygnalizują, że wakacje już niedługo. Po długiej zimie i godzinach spędzonych w domu przed telewizorem czy komputerem czas na sport. Latem łatwiej o ruch, a to głównie za sprawą promieni słonecznych, które wytwarzają endorfiny w organizmie. Odrobina luzu od codziennych obowiązków może być świetną okazją do znalezienia nowej, sportowej pasji.

Wakacyjny odpoczynek, który głównie kojarzy się z lenistwem, wcale nie musi oznaczać leżenia plackiem na plaży. Wolny czas nad wodą to świetny sposób na relaks i okazja do wypróbowania swoich sił w nowych sportach. Propozycji  wodnych sportów jest wiele. Najmodniejszy w ostatnim czasie jest kitesurfing, zwany inaczej kiteboardingiem. Dyscyplina ta wywodzi się od windsurfingu, modyfikacja polega na tym, że deska połączona jest z rodzajem latawca, który jest wypuszczany na wiatr. Osoby uprawiające ten sport wykorzystują siłę wiatru do przemieszczenia się po powierzchni wody a także, przy silniejszych podmuchach, nad nią. Jest to sport dla osób poszukujących mocnych wrażeń. Dyscyplina ta niewątpliwie spodoba się wszystkim, którzy uprawiali jeden z wariantów „deskowych” sportów zarówno tych na wodzie, jak i na stoku. Dla fanów klasycznego surfingu proponuję skimboarding, polegający na jeździe (ślizgu) na desce po fali lub płytkiej warstwie wody. W Polsce ten rodzaj sportu pojawił się dosyć niedawno, ale z roku na rok zyskuje coraz większą rzeszę pasjonatów. Najlepszym miejscem w naszym kraju na tego rodzaju zabawę jest Hel, głównie ze względu na panujące tam warunki klimatyczne (wiatr).

Wakacje w mieście także nie muszą być nudne. Najlepszym miejscem do uprawiania jakichkolwiek sportów w miastach są parki. Dla tych, którzy chcą spędzić czas na świeżym powietrzu proponuję frisbee, jogę albo long board. Frisbee jest to gra zespołowa z użyciem plastikowego talerza, popularnie zwanego frisbee. Osoby grające rzucają dysk między sobą. Istotą każdej odmiany gry jest nadanie dyskowi jak największej rotacji (spinu), dzięki któremu może on stabilnie i długo latać. Fanów skateboardingu zachęcam do wypróbowania nowej deski – longboard. Jest to dłuższa wersja normalnej deskorolki. Niektórzy nazywają go ulicznym surfingiem. Został  wymyślony w latach 50-tych przez kalifornijskich surferów, którzy byli znudzeni siedzeniem na brzegu w bezwietrzne dni. Poszukiwali alternatywy dla wodnego szaleństwa. Kilku zapaleńców wpadło na pomysł stworzenia hybrydy skateboardu z deską surfingową. Dzięki temu, że longboardy są nieco dłuższe (około metra) i szersze od zwykłej deskorolki, jazda na nich jest bardziej stabilna i komfortowa. Dzięki tym właściwościom stosowane są do zjazdów downhillowych (górskich) oraz slalomów. W ostatnich czasach longboard używany jest jako środek komunikacji, na ulicach można spotkać coraz więcej ludzi poruszających się na deskach.

Chcesz się zrelaksować w spokoju? W takim razie nie ma nic lepszego niż joga wśród parkowej zieleni. Joga polega na wykonywaniu ćwiczeń gimnastycznych i oddechowych. Już po kilku zajęciach można poczuć jej pozytywne działanie. Ludzie uprawiający jogę wyglądają o wiele młodziej niż ci prowadzący siedzący tryb życia i nie dbający dostatecznie o swoje ciało. Poprzez ćwiczenie jogi stawy zyskują większą sprężystość, swobodniejsze ruchy nabierają gracji, a przez odpowiednie ćwiczenie mięśni kształtujących postawę.

A co ze sportami niewiążącymi się ze świeżym powietrzem? Fanów klubów fitness oraz tańca zachęcam do udziału w zajęciach z zumby, Pole Dance oraz dancehallu. Zumba jest połączeniem prostych kroków tanecznych, kombinacji ruchów i rytmów latynoskich oraz międzynarodowych (między innymi: salsa, samba, mambo, taniec brzucha hip-hop), które wraz z energetyczną muzyką porywają do zabawy. Zajęcia te rewelacyjnie kształtują sylwetkę, poprawiają kondycję i wyzwalają potężne dawki pozytywnej energii.
Dancehall zrodził się na Jamajce z początkiem lat siedemdziesiątych, ale swoją niezwykłością zaraził również innych. Należy do grupy tańców ulicznych i jest związany z kulturą hip-hop. Opiera się na ruchach biodrami i pośladkami, energicznych krokach i pracy całego ciała. Jest polecany zarówno dla pań jak i panów lubiących ruch, taniec i dobrą zabawę.
Pole Dance skierowany jest głównie dla kobiet, chociaż nie brakuje mężczyzn uprawiających ten rodzaj tańca. Pole Dance to nic innego jak… taniec na rurze. Drążek jest jednak tylko elementem, który umożliwia wykonywanie przy nim przeróżnych kompozycji i układów tanecznych – od tych najprostszych po bardziej skomplikowane, zahaczające wręcz o akrobatykę. Uprawianie Pole Dance w wyjątkowy wręcz sposób sprzyja modelowaniu sylwetki – kształtują się niemal wszystkie części ciała - ramiona, uda i pośladki, prostuje się kręgosłup. Mięśnie stają się bardziej elastyczne i giętkie.

To tylko kilka propozycji na aktywny wypoczynek. Ruch to zdrowie a zasada jest banalna – rób to, co lubisz najbardziej. Wybierz na wakacje (i nie tylko!) taki rodzaj aktywności, który sprawi Ci najwięcej przyjemności.

W dzisiejszych czasach wymaga się od młodych osób dużej elastyczności aby dopasować się do reguł obowiązujących w danej firmie. Reguły te zależą od kultury organizacyjnej firmy, sposobu zarządzania i oczywiście od oczekiwań przełożonego. Aby osiągnąć sukces, absolwenci przed podjęciem decyzji o wyborze odpowiedniego stanowiska, powinni zrobić  analizę swoich mocnych i słabych stron na tle wymagań rynku pracy.

Oto kilka umiejętności  które są niezbędne do osiągnięcia sukcesu w pracy zawodowej:

- umiejętność pracy w grupie. Pracodawcy bardzo cenią osoby otwarte, komunikatywne, które potrafią współpracować w grupie. Dzięki temu praca jest bardziej efektywna, zwiększa szansę na powodzenie całego przedsięwzięcia i wiąże się oczywiście z przyśpieszeniem realizacji danych projektów;
- zdolności analityczne. W pracy zawodowej bardzo ważne są umiejętności analitycznego myślenia, wyciągania wniosków. Dzięki nim nasza praca jest efektywna;
-sumienność . Odnosi się do zadaniowej sfery życia człowieka. Człowiek o wysokim stopniu sumienności opisywany jest jako zorganizowany, odpowiedzialny, ambitny i wytrwały.

Należy także pamiętać, że problemy osobiste i  rodzinne zostawiamy przed drzwiami firmy. W pracy naszym zadaniem jest wykonywanie jak najlepiej swoich obowiązków. Źle widziane w oczach szefa będzie usprawiedliwiane się problemami rodzinnymi lub absorbowanie nimi pozostałych pracowników. Kolejnym bardzo ważnym aspektem jest dbanie o miłą atmosferę w pracy. Jeżeli będziemy plotkować, narzekać zostaniemy negatywnie postrzegani przez innych pracowników. Warto również wiedzieć, że około 20% nieoficjalnych informacji trafia do przełożonego. Następną ważną umiejętnością w pracy jest korzystanie z doświadczenia innych pracowników. Dzięki temu możemy zdobyć bardzo cenne wskazówki od ekspertów w danej dziedzinie. Należy również pamiętać o kreatywności. Pracodawcy cenią osoby posiadające innowacyjne rozwiązania, które potrafią inaczej spojrzeć na różne kwestie. Na koniec należy podkreślić swoją indywidualność. Może się to wiązać z uprawianiem ciekawego hobby lub też wyrażaniem siebie poprzez ubiór. Podkreślenie własnej indywidualności zwiększa szanse na to, że pracownik zostanie zauważony.

Aby dobrze wypaść na ustnych egzaminach podczas sesji czasem nie wystarczy sama wiedza. Szczególnie, gdy pod wpływem stresu niektóre z istotnych informacji po prostu uciekają nam z głowy. Poniżej kilka wskazówek, które pomogą nam lepiej wypaść i wywrzeć dobre wrażenie na egzaminującym.

Ubiór

Nasz wygląd potrafi bardzo dużo powiedzieć o nas samych oraz o naszym stosunku do przedmiotu i egzaminatora. Schludny wygląd to podstawa. Panowie powinni założyć na siebie koszulę, garnitur oraz krawat. Natomiast panie do koszuli powinny ubrać elegancką spódnicę, bądź niezbyt obcisłe spodnie. Zapomnijmy o ubraniach zbyt obcisłych, pstrokatych, zbyt ekstrawaganckich, a także o zbyt mocnym makijażu.

Warto zwrócić również uwagę na kolor zakładanego ubrania.  Bezpiecznym wyborem będą ciemne odcienie niebieskiego, granaty. Kolor ten kojarzy się z pewnością siebie, prawdą, stabilnością, sprawiamy w nich wrażenie osoby, która ma wszystko pod kontrolą. Dobrym wyborem będą również odcienie szarości- jest to kolor, który nie rozprasza uwagi egzaminatora oznaczający wyrafinowanie.
Czerń jest kolorem najbardziej rozpowszechnionym wśród studentów, kojarzona jest z autorytetem, władzą, ale także z żałobą, zamiast ubierać się więc od stóp do głowy na czarno, zastosujmy ją raczej jako pojedynczy akcent bądź dodatek. Zawsze bezpiecznym wyborem będzie również biel. Oznacza prostotę oraz precyzję.  

Wypowiedzi

Efekt świeżości sprawia, że wypowiedzi usłyszane jako pierwsze są lepiej zapamiętywane niż dalsze. Jeśli mamy więc możliwość wyboru kolejności odpowiedzi na pytania zacznijmy od tych, na które jesteśmy najlepiej przygotowani, w środku te, z którymi mamy kłopoty, na końcu znów te, których jesteśmy pewni. Nie używajmy trudnych wyrazów, co do znaczenia których nie mamy pewności. Starajmy się by wypowiedź miała początek, środek oraz koniec.  Na koniec dobrze jest w dwóch, trzech zdaniach podsumować całą odpowiedź- zdarza się, że egzaminujący zamyśli się, bądź po prostu znuży zbyt długą wypowiedzią, takie podsumowanie pozwoli przypomnieć i podkreślić najważniejsze informacje.
Nie mówmy zbyt szybko, nasza wypowiedź może stać się wówczas niewyraźna, z drugiej strony mówiąc za wolno możemy sprawić wrażenie osób, które nie są pewne swojego zdania i czekają na reakcję, bądź podpowiedź egzaminatora. Przeciętne tempo mowy ludzkiej waha się między 120 a 180 słów na minutę, podczas egzaminu dobrze jest trzymać się górnej granicy. Według psychologów społecznych osoby utrzymujące trochę szybsze tempo są oceniane jako bardziej kompetentne.

Postawa

Postawa ciała- czyli sygnały, które wysyła nasze ciało podczas odpowiedzi ustnej ma bardzo duże znaczenie. Komunikacja niewerbalna można znacząco wpłynąć na wynik egzaminu. Sposób, w jaki siedzimy, oraz jak i gdzie trzymamy ręce może stanowić źródło informacji i interpretacji dla egzaminującego.
Z tego względu unikajmy przyjmowania postawy zamkniętej czyli krzyżowania rąk, kurczenia się. Nie wykonujmy ruchów, które mogą zostać zinterpretowane jako znużenie- np. ziewanie. Źle zostanie również odebrana zbyt nerwowa gestykulacja, przewracanie oczami, niedopuszczalne są także ukradkowe zabiegi pielęgnacyjne (poprawianie włosów, obgryzanie paznokci). Unikajmy również wszelkich irytujących, rozpraszających zachowań, takich jak np. stukanie długopisem. Najlepiej przyjąć postawę otwartą- położyć ręce na stole i lekko pochylić się w przód. Będzie to świadczyło o otwartości oraz chęci uczestnictwa w rozmowie.
    Istotna jest również odległość między rozmówcami. Nie wykraczajmy poza przestrzeń osobistą, którą na ogół wyznacza stół dzielący nas od egzaminatora.
Starajmy się utrzymywać również kontakt wzrokowy z egzaminującym- daje to do zrozumienia rozmówcy, że nie mamy nic do ukrycia oraz nie mijamy się z prawdą.

Nie zapominajmy również o podstawowych kwestiach:

•    nie spóźniamy się
•    witamy się jako pierwsi
•    zabieramy ze sobą uśmiech i pozytywne nastawienie
•    wyłączamy komórkę
•    nie spożywamy posiłków
•    nie żujemy gumy
•    tytułujemy egzaminatorów
•    podziękujmy na koniec egzaminu

Powodzenia!