Abonament radiowo-telewizyjny jest opłatą pobieraną za używanie odbiorników radiofonicznych lub telewizyjnych, określoną przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, w zależności okresu używania i rodzaju odbiornika czy odbiorników. Jest to opłata okresowa, lecz zawierająca cechy opłaty administracyjnej ze względu na podporządkowanie pewnej grupy podmiotów podmiotowi nadrzędnemu. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wskazuje, że opłacanie abonamentu jest ustawowym obowiązkiem, a jego niewypełnianie powoduje zwłokę i dodatkowe płatności w formie odsetek. Opłatę obiera się w celu „umożliwienia realizacji misji publicznej przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji”.

Wszystkie kwestie dotyczące tego abonamentu reguluje ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 roku o opłatach abonamentowych. Warunkiem naliczania danej opłaty jest posiadanie odpowiedniego odbiornika. Konieczne jest zatem zarejestrowanie posiadanych odbiorników w urzędzie pocztowym, aby organ odpowiednio naliczył opłatę. Osoby fizyczne muszą opłacać abonament miesięcznie, ale jest to jedna opłata  niezależnie od ilości używanych odbiorników w gospodarstwie domowym, a nawet w samochodzie.

Pobór zaległego abonamentu reguluje ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jeśli płatnik zalega z zapłatą to sprawa nie trafi do sądu, jak to ma miejsce w przypadku sporu cywilno-prawnego, lecz trafia bezpośrednio do komornika, który zajmuje się ściągnięciem zaległych wierzytelności. Jeśli zatem zapuka do nas komornik lub dostaniemy wezwanie do zapłaty zaległych kwot, ważne jest, aby zbadać, czy niezapłacone wierzytelności nie uległy przedawnieniu, bowiem po upływie terminu przedawnienia organ nie może od nas żądać zapłaty owych kwot.

Kodeks cywilny w art. 118 wskazuje, iż świadczenia okresowe przedawniają się z upływem lat 3. Określa również odesłanie do przepisu szczególnego, gdy taki przepis może przewidywać odmienną regulację, zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali – czyli stosowania przepisu szczególnego, jednocześnie uchylając ogólny. W wypadku abonamentu będzie to Ordynacja podatkowa, która wskazuje w art. 70 na pięcioletni okres przedawnienia. Należy wyraźnie podkreślić, że stosowanie w tym wypadku regulacji Ordynacji podatkowej dodatkowo uzasadniają charakter stosunku w omawianym przypadku abonamentu radiowo telewizyjnego. Nie jest to bowiem stosunek między podmiotami równorzędnymi, co jest typowe dla stosunku cywilno-prawnego, lecz przeciwnie – między podmiotami nierównorzędnymi, gdzie występuje relacja nadrzędności i podrzędności (stosunek administracyjno-prawny). Ponadto, w doktrynie wskazuje się na to, ż e jest to świadczenie bezzwrotne i publicznoprawne – tak jak opłata administracyjna. Ową tezę udowadnia również art. 7 ustawy o opłatach abonamentowych, który zawiera odesłanie do egzekucji administracyjnej z należności pieniężnych w sytuacji zaległości z zapłatą. Abonament radiowo-telewizyjny jest zatem opłatą przymusową, od której nalicza się odsetki podobnie jak ma to miejsce w przypadku podatków.

Sąd Najwyższy w swojej uchwale z 7 maja 2009 roku (III CZP 20/09) wypowiedział się na temat kwestii abonamentu radiowo telewizyjnego i jego przedawnienia. Sąd wyraźnie podkreślił, że abonament radiowo-telewizyjny jest różny od abonamentu za usługi telefoniczne, gdzie przedawnienie wynosi 3 lata. W przypadku abonamentu radiowo telewizyjnego przedawnienie wynosi 5 lat, jest to swoisty wyjątek od wyżej wspomnianej reguły. Sąd ponadto uwypuklił ważką kwestię charakteru tego abonamentu wskazując na jej administracyjny charakter.